Artiesten

The Devil Makes Three

The Devil Makes Three

In de hemel zitten ze doorgaans niet zo te wachten op de duivel, maar The Devil Makes Three en Rotterdam Bluegrass Festival vormen desondanks een match made in heaven. De early adopters zagen de band al op het Pijnackerplein in 2016. Ondertussen is de schare fans van zowel band als festival stevig doorgegroeid en met een nieuw album in het arsenaal is het hoog tijd voor een reünie.

The Devil Makes Three is ontstaan in Santa Cruz, met één been in de lokale folkscene en het ander in een meer progressieve jambeweging aldaar. Twee muzikale werelden die de band heeft weten te integreren: traditionele folk gespeeld met een punk-attitude. Laat dat nou nét een combinatie zijn die het geweldig doet in Rotterdam Noord.

Op ‘Spirits’, zoals het nieuwe album heet, deelt de band gevoelens over verlies in de persoonlijke sfeer, maar ze schuwen meer politieke thematiek allerminst. Want dat is volgens de band de rol van folkmuziek, indachtig iconen als Woody Guthrie en Bob Dylan: het bezingen van zowel particuliere besognes als maatschappelijke misstanden.

Ook muzikaal heeft de band duidelijk een oorsprong in traditionele Amerikaanse rootsstijlen als country, blues, folk en gospel. Maar dankzij een al even vurige als frisse benadering creëren ze een compleet origineel nieuw geluid. Een geluid waarin het verhalende van folk, de bezieling van blues en de rebellie van punk in perfecte verhoudingen prachtig samenkomen.

Een prachtig samenkomen zal het tijdens hun show op het Noordplein ook zijn: hartverwarmend en verbindend, maar ook rauw, energiek en met een niet aflatende drive die je zal doen dansen tot de vonken ervan afvliegen.

Reverend Peyton’s Big Damn Band

Reverend Peyton’s Big Damn Band

Ze komen terug, the greatest front porch blues band in the world! Het heerlijk energieke countrybluestrio uit de Amerikaanse staat Indiana is al vaker een absolute publieksfavoriet gebleken in Rotterdam. Laat het dan ook maar aan Reverend Peyton’s Big Damn Band over om een menigte collectief de heupen los te laten gooien. Niet voor niets heet hun laatste album ‘Dance Songs for Hard Times’. Ook toepasbaar op betere tijden natuurlijk, daarvoor kom je immers naar het Rotterdam Bluegrass Festival.

Frontman en gitarist Peyton geniet een grootse reputatie onder snaar-adepten vanwege zijn bijzondere fingerpickingtechniek. Hij speelt catchy, Chuck Berry-achtige licks met zijn wijs-, ring- en middelvinger, terwijl hij zijn duim gebruikt om een steady baslijn te produceren. Zijn spel vormt de basis voor de superswingende swampy blend van deltablues en country die de Reverend Peyton’s Big Damn Band typeert. En hoewel numeriek gezien niet bepaald een Big Damn Band, zet Peyton geruggensteund door zijn vrouw Breezy op wasbord en Max Senteney op drums inderdaad een verdomd grote sound en groove neer, die met gemak het hele Noordplein in beweging brengt. 

Allison de Groot & Tatiana Hargreaves

Allison de Groot & Tatiana Hargreaves

Ze worden gezien als de absolute top van de jonge rootsmuzikanten: de Canadese Allison de Groot met haar ingenieuze, verfijnde clawhammer-banjospel en fiddle-powerhouse Tatiana Hargreaves uit Amerika. Zodra ze hun krachten bundelen creëren ze iets wat het aardse ontstijgt.

De Groot en Hargreaves kennen elkaar sinds ze als vroege tieners deelnamen aan folk- en bluegrasscamps, waar ze zich in hun eigen discipline ontwikkelden, maar ook de basis legden voor hun magistrale samenspel. Tien jaar intensieve studie en verfijning van hun muzikale dynamiek, leverde in 2022 de release van het avontuurlijke, originele album ‘Hurricane Clarice’ op. Op deze plaat worden thema’s als geschiedenis, actualiteit, familie en literatuur weerspiegeld in het geluid en gevoel van de muziek, die zowel traditioneel als vooruitstrevend is. ‘Hurricane Clarice’ is een magnum opus van een ontroerende schoonheid en met een bijna meditatieve uitwerking, wat maakt dat je niet kunt stoppen met luisteren.

Een journalist omschreef het duo treffend als ‘one living, breathing organism’. Het is een doorlopende, meeslepende interactie tussen banjo en fiddle die je als toehoorder volledig in vervoering brengt. Inmiddels is de lijst van onderscheidingen te lang om op te noemen. Veelzeggend, maar bij deze bijzondere twee-eenheid gaat het niet om het winnen van prijzen, maar om het veroveren van jouw hart. Dit optreden van Allison de Groot & Tatiana Hargreaves zal je de mond doen openvallen en de adem ontnemen. Je kunt je er het beste maar gewoon aan overgeven.

Jake Blount

Jake Blount

Jake Blount is het heden, verleden én de toekomst van folkmuziek. Een virtuoze multi-instrumentalist met een prachtig stemgeluid, die een volstrekt uniek pad binnen de folk volgt. Blount herschrijft de geschiedenis van het genre en voegt er zijn eigen hoofdstuk aan toe.

Jake Blount is een banjo- en fiddlespeler uit Providence, Rhode Island en met onderscheidingen overladen vanwege zijn magistrale spel op beide akoestische instrumenten. Naast exceptionele instrumentale vaardigheden, beschikt Blount over een oneindig grote wetenschappelijke kennis van de Amerikaanse muziekgeschiedenis, in het bijzonder de historie van de folkmuziek van Amerikanen. Hij is een groot pleitbezorger voor erkenning van de rol van de afro-Amerikaanse gemeenschap in de muziekgeschiedenis van zijn land. In zijn werk laat hij traditionals en fragmenten, uitgediept uit eeuwenoude en vergeten liedcollecties en geluidsarchieven van zijn voorouders, versmelten in zijn eigen composities - met de stijlen en technieken van moderne muziek. Zijn geliefde banjo en fiddle spelen hierin een belangrijke rol, maar ook elektrische gitaar, synthesizer, looping station en andere digitale hulpmiddelen maken onderdeel uit van zijn arsenaal.

Blounts debuutalbum 'Spider Tales' uit 2020 werd door The Guardian prompt beloond met vijf sterren en bestempeld als instant classic. Ook voor de later verschenen albums ‘The New Faith’ (2022) en ‘Symbiont’ (2024) – beide op het befaamde label Smithsonian Folkways – waren de superlatieven niet aan te slepen. Zijn afrofuturistische folklore kent geen gelijke en is ronduit revolutionair, maar klinkt tegelijkertijd vertrouwd vanwege de oorspronkelijke elementen die Blount erin verwerkt. Het zorgt bij de toehoorder voor verwondering en vervoering en verwordt live uitgevoerd tot iets magisch en extatisch. De show van deze charismatische performer met zijn spectaculair goede medemuzikanten, de allereerste in Nederland, belooft iets heel speciaals te worden

Jourdan Thibodeaux et les Rôdailleurs

Jourdan Thibodeaux et les Rôdailleurs

‘The future of cajun music’ - Acadiana Profile Magazine

Jourdan Thibodeaux et les Rôdailleurs komt voor het eerst naar Nederland, exclusief voor Rotterdam Bluegrass Festival. Jawel: de enige show van dit Amerikaanse vijftal vindt plaats op het Noordplein. Bereid je voor op het smaakvolste dat je ooit uit de cajunkeuken heb geproefd!

Thibodeaux komt uit de swamps van Cypress Island in Louisiana en is één van de weinige jongere mensen die nog Cajun-Frans spreekt; een herinnering aan de Franse koloniale tijd in die regio.

Naast de taal houdt hij ook de muzikale variant van cajun levend: een mix van Franse volksmuziek en andere stijlen die Europese en Afrikaanse immigranten naar de VS brachten.

Thibodeaux speelt fantastisch fiddle, heeft een supersoulvolle stem en kan geweldig liedjes schrijven; van ultiem swingende two-steps tot hartverscheurende ballads. Altijd in de authentieke cajunstijl, maar met zijn eigen, herkenbare en onderscheidende signatuur. Dat werd ook opgemerkt door vier van de beste muzikanten uit Acadania, zoals de Franse regio in Louisiana genoemd wordt.

Cedric Watson (accordeon, fiddle), Alan Lafleur (bas), Joel Savoy (gitaar) en Adam Cormier (drums), omgedoopt tot Les Rôdailleurs, sloten zich aan bij Thibodeaux. Zij voegen nog wat extra pit toe en brengen het geheel perfect op smaak.

Ondertussen hebben ze gezamenlijk twee heel toffe albums op hun naam en speelden ze al op vele gerenommeerde podia en festivals in de VS en Canada. Speciaal voor het Rotterdam Bluegrass Festival steken Jourdan Thibodeaux et les Rôdailleurs de grote plas over en brengen ze hun swingende swampy sound van de Mississippi in Louisiana naar de Rotte aan het Noordplein. Laissez les bon temps rouler!

Pert Near Sandstone

Pert Near Sandstone

Pert Near Sandstone is al meer dan twintig jaar een vaste waarde in de hedendaagse bluegrass, maar van een status quo is allesbehalve sprake. Iedere tour en ieder album; de band blijft zich ontwikkelen. Hoog tijd dus om het Amerikaanse viertal na hun wervelende show in 2018 opnieuw uit te nodigen.

De bandleden van Pert Near Sandstone kennen elkaar al vanaf hun kindertijd in Minneapolis en St. Paul in de staat Minnesota. Een letterlijk levenslange gezamenlijke geschiedenis - geen wonder dat de mannen zo geweldig goed op elkaar zijn ingespeeld. Met hun afkomst drukken ze een stevig Midwest-stempel op de muziek uit de Appalachen, het zuidoostelijker gelegen gebergte waar de bakermat van de bluegrass ligt. Swingende oldtime met een eigentijdse twist, gebracht met een aanstekelijk enthousiasme waarmee ze ieder publiek in vuur en vlam zetten. Verwacht echter niet dat ze maar één versnelling kennen, want met vier songwriters aan boord is variatie gegarandeerd. Vocaal en instrumentaal beschikken ze individueel over alle capaciteiten om hun zelf gepende songs tot leven te brengen.

Op hun achtste album ‘Waiting Days’ (2023) gaan ze onverdroten voort met het verbreden en verfijnen van hun moderne stringbandsound. Tekstueel agenderen ze hiermee de zorgen en spanningen die de huidige maatschappij met zich meebrengen, maar ze zingen net zo goed over vintage bluegrass-thema’s als treinen en het leven on the road. Een uitgebalanceerde plaat met ruimte voor alle emoties, machtig mooie melodieën, heerlijk muzikaal samenspel en tomeloze energie. Kortom, alles wat je nodig hebt voor een onvergetelijke show.

Chicken Wire Empire

Chicken Wire Empire

Chicken Wire Empire behoort tot de lichting nieuwe bluegrassbands die je gezien en gehoord móet hebben. Luister naar hun albums en je schuift richting het puntje van je stoel; zie ze live aan het werk en je two stept in no-time richting de beste spot voor het podium.

De grappige bandnaam is een verwijzing naar een scene uit de film The Blues Brothers, maar dat deze vijf uit Wisconsin humor hebben én hun klassiekers kennen bleek ook al uit hun EP getiteld ‘Verry Garcia’ - een eerbetoon aan de bijna gelijknamige folk- en bluegrasslegende.

Over klassiekers gesproken, een nineties anthem als ‘Disarm’ van gitaarrockband The Smashing Pumpkins blijkt na bewerking door Chicken Wire Empire ook in bluegrass-uitvoering een waanzinnige crowdpleaser.

Kortom, ondanks hun bandnaam kijk dit gezelschap nadrukkelijk voorbij de afrastering. De bandleden beheersen hun instrumenten tot in finesse en fabriceren met zowel traditionals als hun eigen originals een opwindende fusion van traditionele rootsstijlen en vernieuwende genre-overschrijdende elementen. Een mix die live uitgevoerd al helemáál opwindend en onweerstaanbaar is. Niet te missen!

Jake Vaadeland & The Sturgeon River Boys

Jake Vaadeland & The Sturgeon River Boys

Het is moeilijk te geloven als je hem ziet en hoort spelen, maar Jake Vaadeland is in de huidige eeuw geboren. De Canadees is krap twintig jaar oud en klinkt en oogt als artiesten die zijn overgrootouders hadden kunnen zijn. Johnny Cash, Carl Perkins, Lester Flatt, Earl Scruggs; de groten der aarde die al lange tijd terug zijn gaan hemelen, maar halverwege vorige eeuw de toon zetten voor de rockabilly en bluegrass waar Vaadeland anno 2025 zijn inspiratie haalt en iets fantastisch mee doet.

Jake Vaadeland groeide op in het Canadese plaatsje Big River in de provincie Saskatchewan. Daar moet iets in het water gezeten hebben, of misschien heeft Johnny Cash hier de naam van één van zijn grootste rockabillyhits aan ontleend, want Vaadeland leerde er zichzelf gitaar en banjo spelen en zijn eerste liedjes schrijven. Als tiener debuteerde hij met het album ‘Retro Man’ uit 2021 en daarop zijn voor het eerst zijn uitzonderlijke kwaliteiten te horen. 100% retro, absoluut, maar zó ongelooflijk goed gedaan; de songwriting, de instrumentale uitvoering en dan die stém!

Tel daarbij op het tot in de puntjes gesoigneerde voorkomen – geheel in stijl van zijn inspiratiebronnen – en de al net zo authentieke als energieke podiumpresentatie van Vaadeland en zijn vaste bandmakkers, en je hebt een garantie voor een geweldige show waar het spektakel vanaf spat. Het verleden, maar vooral de toekomst zijn in goede, gouden handen met Jake Vaadeland & The Sturgeon River Boys. Daar wil je getuige van zijn.

Angry Zeta

Angry Zeta

Wegens groot succes en op veler verzoek keert het Argentijnse Angry Zeta in 2025 terug naar het festivalterrein. Ondanks dat - of eigenlijk: omdat - dit feestelijke folkpuntgezelschap met z’n vurige temperament vorig jaar de spreekwoordelijke tent afbrak.

Met de instrumenten van een bluegrassband en de attitude van een punkband toert het Argentijnse gezelschap al bijna tien jaar langs podia en festivals over de hele wereld. Als een tornado die - begonnen in de straten van Buenos Aires - alleen maar in kracht toeneemt. De setlist kent zowel eigen werk als traditionele folkliedjes die ze met veel dynamiek en emotie brengen.

Angry Zeta is een bende kleurrijke karakters met onnoemelijk veel muzikaliteit en gevoel voor show in hun donder. Ze kunnen je duimendik kippenvel bezorgen, maar ook een enorme lach op je gezicht. Een hoogst energiek akoestisch sextet dat wederom als een wervelwind het vuur zal aanwakkeren en de boel geheid weer omver blaast. Het enige weeralarm waar we wél op zitten te wachten: zet je schrap voor Angry Zeta!

Yes Ma'am

Yes Ma'am

Gooi Yes Ma’am als zoekterm in YouTube en je krijgt een hele lijst geweldige en veel bekeken filmpjes, opgenomen in de openbare ruimte van het historische centrum van New Orleans. Al jaren staat Matthew Bracken onder zijn alter ego – solo of met anderen – op de straten van zijn woonplaats te musiceren. Hij heeft een legendarische status als street-corner royalty en zijn waarde voor de folkpunkscene – lokaal, regionaal en wereldwijd – is niet te onderschatten.

Yes Ma’am verenigt bijna een eeuw aan oude blues, jazz en bluegrass uit de tijd van The Great Depression met het rauwe en vuige van vroege punkrock. Met Matthew Bracken als enige constante factor, is Yes Ma’am een roulerend collectief waar de beste muzikanten uit de folkpunkscene onderdeel van uitmaken. Veelzeggend in deze context is dat het in 2024 verschenen album ‘How Many People How Many Dogs’ bijdragen kent van leden van genre-gereputeerde acts als Bridge City Sinners, Black Death All Stars en Holy Locust.

Een goed verstaander heeft maar een half woord nodig, maar zet die geweldige plaat vooral ook zelf op, ter voorbereiding op de show op ons eigen Jackson Square: het Noordplein. In welke line up Yes Ma’am daar aantreedt is nog een verrassing, maar sowieso wordt het een sterrenensemble. Vergeet in de voorbereiding je choreografische skills niet, want ze maken het knap lastig om statisch toe te kijken. Dit wordt aansluiten in de rij voor een plek op de dansvloer!

Pixie and the Partygrass Boys

Pixie and the Partygrass Boys

Zei er iemand party? Het is slechts een deel van de bandnaam en waar de band voor staat, maar dat een feestje bouwen aan Pixie and The Partygrass Boys besteed is mag duidelijk zijn. Met de uitbundige energie die ze iedere show neerzetten toeren ze volop door de VS, en nu zijn ze voor het eerst in Europa te zien.

Als medewerkers van ski-resorts, die tegen kost en inwoning hun werk deden in de besneeuwde bergen, begonnen ze hun muzikale carrière met het spelen op huisfeestjes in de Cottonwood Canyons van Salt Lake City. ‘Ski and Party’, is de titel van één van hun liedjes. Lol trappen en maffe outfits dragen doet het vijftal uit Utah nog steeds graag, maar met hun in tien jaar opgebouwde vaardigheid en expertise in de vingers schrijven ze ook geweldig catchy songs en is hun instrumentbeheersing fenomenaal.

In 2023 brachten ze het coveralbum 'The Chicken Coop' uit, als eerbetoon aan de artiesten die hen hebben beïnvloed. Met nummers van onder andere Talking Heads, Rolling Stones, A-ha en George Michael mag het duidelijk zijn dat Pixie & The Partygrass Boys de grenzen van het bluegrass-genre flink oprekt. Op hun nieuwste, titelloze album uit 2024 met eigen werk knallen het traditionele geluid van de Appalachen en het onstuimige van de Mountain West als twee aardplaten in een aardbeving op elkaar, waaruit een prachtig nieuw bluegrass-berglandschap is ontstaan. Live nemen ze hun publiek muzikaal mee naar die plek, om een stukje van de magie te delen die ze hebben gevonden en ontgonnen op de bergtoppen en in de canyons van hun thuis.

The Vaudevillian

The Vaudevillian

Als het roemruchte glamoureuze gangsterduo Bonnie & Clyde, uit het Amerika van de jaren dertig, trekken Norah Spades en Jitterbug James uit Hamilton, Ontario samen rond om mensen te overvallen en te raken. Echter doet het Canadese tweetal dit niet met kogels en geweren om ze gewelddadig te beroven, maar met muziekinstrumenten als wapens om ze liefdevol mee te overrompelen. Zoals ze zelf zeggen: The Vaudevillian will spit, scream and stomp their way into your hearts.

Met een wasbord, banjo, resonatorgitaar, lepels en een volle hutkoffer aan ander muzikaal geschut treft het charmante tandem inderdaad vaak doel recht in het hart, maar ze mikken ook op de heupen. De jaren 30 jugband ragtime blues van Spades en James nodigt nadrukkelijk uit om op te dansen, al zijn de dame en heer ook qua garderobe en decor een genot om naar te kijken. Heerlijke muziek en fantastisch variété van overzee uit vooroorlogse tijden.

In luidruchtige muziekcafés, op huisfeestjes of zelfs op straat, maar ook op grote festivals en in classy theaters; overal weet het stijlvolle koppel de ogen op zich te richten en de voetjes van de vloer te krijgen. Dus strijk je pantalon, plooi je jurkje, poets je schoenen en doe de lindy hop met The Vaudevillian! O - ze geven op Rotterdam Bluegrass Festival ook een workshop ‘lepels spelen’. Leuk voor tijdens het diner!

Creekbed Carter Hogan

Creekbed Carter Hogan

Meer dan welk genre ook, blijven folk en country altijd in ontwikkeling. De Texaanse transgender Creekbed Carter Hogan is een prachtig voorbeeld van hoe vooruitstrevend en vernieuwend deze muziek kan zijn, zonder helemaal los te komen van de oorsprong.

Creekbed Carter Hogan is een queer folk- en country-artiest uit Minneapolis, met bloedmooie liedjes over het opgroeien als transpersoon in een omgeving waar religie een grote rol speelt. Daarmee treft Hogan regelmatig het hart, maar prikkelt die net zo goed de lachspieren. Invloeden van legendarische folk- en country-artiesten als Nick Drake, John Prine en Karen Dalton zijn evident, maar conform diens non-binaire status is Hogan niet eenduidig te categoriseren. Hogan heeft een eigen geluid én een eigen verhaal dat alle kaders overstijgt.

Met het album ‘Creekbed Carter’, dat in 2024 verscheen op alt.country-held Nick Shoulders’ label Gar Hole Records, heeft Hogan het queer folk- en countrylandschap nadrukkelijk vorm gegeven. Krachtig en zelfverzekerd, met teksten over het overwinnen van persoonlijke worstelingen, maar ook ruimte geven aan tederheid, verdriet, hoop en humor.  Hogan is bovendien een fantastische fingerpicker en verschijnt consequent in classy kleding ten tonele. Niet eerder was Creekbed Carter Hogan in Nederland te zien, dus meer dan genoeg redenen om naar dit optreden uit te kijken!

Line-up 2025